Cztery. Cztery miesiące blog leżał sobie odłogiem i odpoczywał, gdy ja z zaangażowaniem pracowałam nad najważniejszym swoim projektem roku 2016. Teraz jeszcze nie zdradzę Wam szczegółów, ale jest już bliżej niż dalej. Zatem – niedługo prawda ujrzy światło dzienne.

Trzy. Trzy lata minęły w sierpniu (dokładnie 5.sierpnia) od pojawienia się pierwszego wpisu tutaj. Trzecie urodziny.

W ubiegłym roku znalazłam pomysł na to, jak chcę je świętować, i dziś go odświeżam. Z racji tego, że okres wakacyjny nie sprzyja podobnym inicjatywom, świętuję z lekką obsuwą, ale przecież co się odwlecze, to nie uciecze.
Zatem: podajmy dalej!

O co tu chodzi?

Podaj dalej w zamyśle ma upiec kilka pieczeni przy jednym ogniu.

• Poszerzyć blogerskie horyzonty.
• Dać się poznać i pomóc poznać innych piszących.
• Zebrać wartościowe, inspirujące, wspierające rodzicielsko wpisy.
• Zapewnić lekturę na dłuuugie godziny.
• Słowem – dać coś dobrego każdemu.

Jeśli jesteś blogerem:

Od 5. do 13. września opublikuj na swoim blogu wpis polecający 3 wybrane teksty dotyczące rodzicielstwa, które były dla Ciebie ważne, które Twoim zdaniem warto polecić dalej. Z uzasadnieniem bądź nie, wszystko jedno. Możesz też polecić więcej niż trzy teksty – jednak do podsumowania trafią tylko trzy pierwsze przez Ciebie wymienione.

Ani Twój blog, ani blog, z którego wpis polecasz, nie muszą być blogami “parentingowymi”. Chodzi tylko o ten konkretny wpis – on ma poruszać rodzicielską tematykę.

Nie polecamy własnych wpisów 😉

Link do swojego wpisu zamieść tu w komentarzu.

14. września zajrzyj tu, aby przeczytać zestawienie zgłaszanych tekstów.
I to wszystko, ale oczywiście zachęcam Cię do śledzenia i czytania innych poleceń:) Możesz też dać znać o tej zabawie innym znajomym blogerom, jednak zupełnie dobrowolnie i bez nacisku.

Jeśli jesteś czytelnikiem:

14. września zajrzyj tutaj z kubkiem kawy, herbaty czy czymkolwiek umilającym czytanie – i pochłaniaj te wszystkie inspiracje

To co, świętujemy?

Dla zachęty podaję dalej trzy teksty ważne dla mnie w tym roku (kolejność nie ma znaczenia):
O uzależnieniach, bo Agnieszka w nim przypomina, skąd się bierze ciąg do alkoholu i używek – przed którymi tak bardzo chcemy ustrzec nasze dzieci.
 O dorosłej złości, bo jest autentyczny, życiowy i bardzo, bardzo mi bliski.
O dziecięcej radości i innych silnych emocjach – bo przeczytałam go chwilę po tym, jak zganiłam swoje dzieci za wieczorną głupawkę. No, otworzył mi oczy 🙂

* Za inspirację dziękuję Andrzejowi Tucholskiemu